اولین حضور آسیایی نساجی مازندران اهالی قائمشهر و هواداران این تیم را بسیار خوشحال کرده بود، بویژه وقتی اولین بازی آسیایی این تیم با یک برد شیرین در هند استارت زده شد بر این خوشحالی و امید مهر تایید محکمی زد اما پس از آن انگار اوضاع تغییر کرد.
نساجی پس از اولین برد شیرین آسیایی اش که هم برای این تیم و هم برای فوتبال ایران یک دستاورد مثبت و ماندگاری بود، چند شکست متوالی در لیگ را برابر آلومینیوم و ملوان و تراکتور باز به بازی های آسیایی اش برگشت اما دو شکست متوالی آسیایی دیگرش برابر الهلال پرقدرت و نوبهار ازبکستان همه چیز را برای نساجی که در لیگ و چه در آسیا تمام شده حساب کرد.
شاید نه تیم نساجی و نه فوتبال ایران از ابتدا هم نباید در باد اولین برد آسیایی غرق می شدند، شاید نباید از نساجی بیش از آن توانایی که از آن انتظار می رفت توقع داشت، شکست های متوالی در لیگ از یک طرف و شکست های متوالی دیگر در لیگ قهرمانان آسیا هیچ نشانی از تیمی که قرار بود یک نماینده قدرتمند و قابل تأمل و تحسین برای فوتبال ایران در رقابت های بین المللی باشد نداشت.
باید به نساجی به همین مقدار آفرین گفت که با قهرمانی در جام حذفی فصل گذشته توانست سهمیه حضور در آسیا را برای اولین بار در تاریخ باشگاه خود به ثبت رساند تبریک گفت، شاید باید برای اولین حضور آسیایی این تیم که تا مدتها بعد دیگر تکرار نشود آفرین گفت حتی با شکست های متوالی، حتی با سوم شدن در گروه چهار تیمی.
بالاخره فوتبال ایران همین ها را آموخته است که در پس هر شکستی تیم شکست خورده را تنها التیام بدهد، حذف اولین نماینده فوتبال کشورمان در لیگ قهرمانان آسیا زیاد دور از انتظار نبود و می شد از همان ابتدا آن را حدس زد. وقتی تیمی برای اولین بار در تاریخ باشگاه خود در رقابت های بین المللی حضور پیدا می کند و از قبل آن هیچ تجربه آسیایی یا بین المللی نداشته جز این نتیجه گیری انتظار و توقع بالاتری نمی توان داشت.
به اولین حضور آسیایی نساجی مازندران تبریک می گوییم، فوتبال ایران هم پس از سالها یک نماینده تازه به خود دید و به لیگ قهرمانان آسیا معرفی کرد اما همچنان ثابت شد که تیم هایی که تجربه آسیایی بیشتری دارند و با حال و هوای رقابت های بین المللی بیشتر آشنا هستند بهتر و موفق تر عمل می کنند.
