این سرمربی است که تصمیم می‌گیرد چه بازیکنانی را به تیم دعوت کند و کدام‌یک را به میدان بفرستد.
امیر قلعه‌نویی مسئول پاسخ‌گویی نتایج تیم ملی است و طبیعی است که او تصمیم می‌گیرد کدام یک از بازیکنان شایسته حضور در اردوی تیم ملی هستند و کدام‌یک باید درترکیب تیم ملی به میدان بروند. اما به طور حتم نقدها به تیم ملی برای نتیجه‌گیری تیم ملی کمک خواهد کرد و سرمربی‌ای که گوشش به نقدها بدهکار باشد، به مراتب بهتر از کسی نتیجه خواهد گرفت که حرف تمام و کمال حرف خودش باشد و هیج نقدی را به ذهن راه ندهد.
تیم ملی همان‌طور که امیر قلعه‌نویی وعده داد جوان شده بود، در برابر ترکمنستان شناور بازی کرد و در پایان مزد برتری خود را با ۵ گل گرفت. اما با این حال هم ترکیب تیم ملی در این بازی جای نقد داشت و هم بازی‌اش و همه این نقدها برای بهتر شدن است.
یکی از نقدها به ترکیب تیم ملی عدم به‌کارگیری از سیدحسین حسینی بود؛ دروازه‌بانی که در این فصل از بازی‌های لیگ برتر با ۱۰ گل خورده بهترین دروازه‌بان باشگاهی بوده و پیش‌بینی می‌شد دست کم در بازی با ترکمنستان که حریف قدری برای تیم ملی نبود، به میدان برود.
علی بیرو جدا از این‌که این فصل در بازی‌های باشگاهی گل‌های بدی دریافت کرده، در جام ملت‌ها نتوانست سیوهایی طلایی داشته باشد و فرشتته نجات تیم ملی شود. شاید این برهه از زمان بهترین فرصت برای نیمکت‌نشین کردن علی بیرو بود تا هم تلنگری به او وارد شود و هم سیدحسین در یک بازی آسان مزد بازی‌های خوب در ۲۱ هفته سپری‌شده لیگ برتر را بگیرد.
در همه جای دنیا بازیکنان مزد بازی‌های خوب خود در لیگ برتر را در تیم ملی می‌گیرند و سرمربی تیم ملی فوتبال ایران هم باید مراقب باشد که انگیزه در بازیکنان نمیرد. شما جای سیدحسین؛ وقتی ۲۱ هفته خوب بازی می‌کنی و حتی در یک بازی آسان هم به میدان نمی‌روی، در ادامه حضور در تمرینات تیم ملی باید با چه انگیزه‌ای به کار ادامه دهی؟
